روزی که سر از پرده برون خواهی کرد

دانم که زمانه را زبون خواهی کرد

گر زیب و جمال ازین فزون خواهی کرد

یا رب چه جگرهاست که خون خواهی کرد

پر آب دو دیده و پر آتش جگرم

باز در سماع ذِی الطَّوْلِ بنازد و دل بیفروزد، بزبان افتخار گوید:

پر باد دو دستم و پر از خاک سرم‌

چکند عرش که او غاشیه من نکشد

اکنون باری بنقد دردی دارم

کان درد بصد هزار درمان ندهم‌

از جمله نیکوان و خوبان سپاه

زیبای کمر تویی و زیبای کلاه‌