ما را خواهی جمله حدیث ما کن

خو، با ما کن زدیگران خو واکن

ما زیبائیم یاد ما زیبا کن

با ما تو دو دل مباش دل یکتا کن

از یار دلا بسی ستم خواهی دید

خواری بسیار و لطف کم خواهی دید

هر کس که رخش بدید جز خون نگریست

چشمی داری «ولی » تو هم خواهی دید

هم جان به هزار دل گرفتار تو است

هم دل به هزار جان خریدار تو است

اندر طلبت نه خواب یابد نه قرار

هر کس که در آرزوی دیدار تو است

مرا چه سخن پیش آن جمال و قد است

که صد هزار صفت گر کنم، یکی ز صد است

بد است خوی تو ای جان که بد همیگویند

رخت که هست نکو، گفت هیچکس که بد است؟

گفته ای درویش جان ده در طریق عاشقی

[...]

چون بت رخ تو است، بت پرستی بهتر

چون باده زجام تو است، مستی بهتر

از هستی عشق تو چنان نیست شدم

کان نیستی از هزار مستی بهتر

گل گرچه کشد سرزنش از خار درشت

رو با تو وبر درخت خود دارد پشت

با قد تو شاخ گل مگر دعوی کرد

کش گل بطپانچه میزند غنچه به مشت

بر حق حکمی که ملک را شاید نیست

حکمی که زحکم او فزون اید نیست

هر چیز که هست آن چنان می باید

آن چیز که چنان نمیباید، نیست

ای عین بقا درچه بقائی که نئی

در جای نئی کدام جائی که نئی

ای ذات تو از جا و جهت مستغنی

آخر تو کجائی و کجائی که نئی