از سر بگذار خودنمایی را

تا فاش بینی آشنایی را

شایسته شرطه گر دلی داری

با بحر گذار ناخدایی را

چون دور ز وصل یار می بوده است

دل در بر من چه کار می بوده است

هر روز به رنگ تازه می خندد

این داغ چه خوش بهار می بوده است

خط او دام هوش گردیده است

لاله ریحان فروش گردیده است

از نگاه فسرده زاهد

شعله سنجاب پوش گردیده است

سینه ام قاب گل روی تو باد

در مشامم حسن شب بوی تو باد

هرکسی خواهد رقیب من شود

حاصلش چوگان جادوی تو باد