انعام تو خاص و عام را هست

چون فیض خدای بر تواتر

حق از سر کلک شب نگارت

چون صبح همی کند تظاهر

زانصاف تو آهوی سبکدل

با شیر همی کند تنمر

گردون ز شرف همی نماید

بر فور بخدمتت تو فر

با دست و دل تو کان و دریا

دعوی نکنند از تکاثر

شد عدل تو دشمن تظلم

شد عفو تو عاشق تعثر

هم لطف تو چون هواروا نبخش

هم قهر تو چون اجل گلوبر

ای با همه کس ترا تفضل

وی درهمه فن ترا تبحر

محکوم تو شد سپهر فاحکم

مأمور تو شد زمانه فامر

با عدل تو ظلم گشت منصف

در عهد تو جود گشت لمتر

با خشم تو نیست ذوق جان حلو

از لفظ تو نیست حرف حق مر

در عهد تو تیغ میکشد مهر؟

این باشد غایت تهور

بارأی تو خنده میزند صبح؟

اینست نهایت تمسخر

در صف نعال روز بارت

جویند صدور دین تصدر

از صدمت خشمت او فتادست

در سینه آسمان تکسر

کردست زبهر مرکبت چرخ

از جاده کهکشان شب آخور

اندیشه مدح تو بخاطر

بهتر ز هزار من بلادر

هردم که زنم نه در محدیحت

زان دم زدنم بود تحیر

جاوید بکام زی که مارا

هم بر ز مدیح تست و هم بر

در بندگیت مرا چه باقیست

جز حلقه گوش و نام سنقر