فرخنده روزگارِ گدایانِ خارکش

چون اشترانِ مستِ تنگ خوار و بارکش

آخر شتر به قوّت و شوکت چنان که هست

داده ست اختیار به دستِ مهارکش

گر شد دوباره قافیه امّا دو شاهدند

[...]

متن کامل شعر را ببینید ...