ما عشقباز گریه چه دانیم خنده چیست

در نوشداروی دل ما زعفران مکن

شیرین و تلخ، هر دو پسند طبیعت است

چون شیشه، گر شراب خوری، امتحان مکن

دارم ز دیدن گل نوخیز خود، چو شمع

هر لحظه چشم نو، مژه نو، نگاه نو

کردم چو ساز گریه، بیا صد نوا شنو

از رود هفت پرده چشمم صدا شنو

گردون حسابدان شکست دل من است

رو سرگذشت دانه ام از آسیا شنو

از تیرگی چه شکوه به غربت، که همچو مشک

آورده بخت، روز مرا از وطن سیاه