تا جان غلام آن بت آزاد زاد شد

دل را مدام صورت فریاد یاد شد

اشکم بموج گشت ز بیداد او چنانک

دریا به پیش دجله بغداد داد شد

غمگین چرا کند دلم آن دلبری کزو

[...]

آخر غبار خط تو گرد کساد شد

جوهر به چشم آینه موی زیاد شد

هر عاشقی که شیوه وارستگی شناخت

چون بنده گریخته بی اعتماد شد