گنجور

انوری » دیوان اشعار » مقطعات » شمارهٔ ۴۰۲

 

پارگکی کاه و نبیذم فرست

رنج دل شاعر سلطان بکاه

شکر چو شکر کنم از بهر می

منت چون کوه بدارم ز کاه

انوری
 
 
sunny dark_mode