یار برفت و دور از او، صبر و قرار شد زکف

سیل سرشک از پیش، گشت روان به هر طرف

تا شده از نظر نهان، نقطه ی خال دلکشش

دایره سان به دور دل، اندوه و غم کشیده صف

بی رخ و طُرّه ات مرا، ای مه آفتاب رو

[...]

غارت هوش می کند، جلوه ی سرو قامتش

آن که نَرُسته در چمن، سرو به استقامتش

ساغر دل زدست او گر بشکست نیست غم

لعل لبش به بوسه ای باز دهد غرامتش

آن که تجلی تواش کرده زخویش بی خبر

[...]