گنجور

بیدل دهلوی » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۰۵۸

 

عبث خود را چو آتش تهمت آلود غضب کردم

به هر خاشاک چندان گرم جوشیدم که تب کردم

چو آن طفلی‌که رقص بسملش در اهتزاز آرد

نفسها را پر افشان یافتم ناز طرب‌کردم

به داغ صد کلف واسوختم از خامی همت

[...]

بیدل دهلوی
 
 
sunny dark_mode