گنجور

فیض کاشانی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۷۰۴

 

بدرد عشق بیدرمان دوای درد من میکن

بانواع بلاها نوبنو درمان من میکن

بخورشید جمالت ذره ذره دین من میسوز

بمژگان سیاهت رخنه در ایمان من میکن

بدان محراب ابرو در نمازم قبله میگردان

[...]

فیض کاشانی
 
 
sunny dark_mode