گنجور

جویای تبریزی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۱۰۰۶

 

صفا دارد ز بس اندام سیمین سمین او

بریزد سیل آب گوهر از کوه سرین او

چرا در عالم یکرنگی از رنجیدنش رنجم

که خط سرنوشت من بود چین جبین او

جویای تبریزی
 
 
sunny dark_mode