گنجور

بیدل دهلوی » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۴۶۸

 

غنیمت ‌گیر چون آیینه محو شان خود بودن

جهانی را تماشا کردن و حیران خود بودن

چه صحرا و چه‌ گلشن‌ گر تأمل رهبرت‌ گردد

سلامت نیست غیر از پای در دامان خود بودن

ز تشویش دو عالم چشم زخم آزاد می‌باشد

[...]

بیدل دهلوی
 
 
sunny dark_mode