دلم که شوق لبت داد شربت اجلش

به مهر خط تو شد مهرنامه عملش

چه جای طعن دلم را به مستی لب تو

چو داد باده ازین جام ساقی ازلش

کدام شیفته دل در کمند زلف تو بست

[...]

علم ظلم نماند تطاولش

که زند کوس عدالت مقابلش

فزود سیر و تماشا بر کن تن خللش

فرا رسید در آخر به حکم حق اجلش