×
صائب » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۷۶۶
درین جهان که سرانجام خانه پردازی است
عمارتی که به جای خودست خودسازی است
دل تو تا رگ خامی ز آرزو دارد
چو عنکبوت ترا کار ریسمان بازی است
درین محیط که جای نفس کشیدن نیست
[...]
۶ بیت