×
سلمان ساوجی » جمشید و خورشید » بخش ۱۰۶ - دوبیتی
مرا چو یاد ز یار و دیار خویش آید
هزار نالهٔ زار از درون ریش آید
نشسته در پس زانوی غربتم شب و روز
خدای داند ازین پس مرا چه پیش آید
۲ بیت