گنجور

صائب تبریزی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۶۳۲۸

 

چنان که سرمه سواد نظر کند روشن

مرا نظاره خط چشم تر کند روشن

به نور عقل نبردیم ره ز خود بیرون

مگر که عشق چراغ دگر کند روشن

تأمل آینه پرداز فکر ناصاف است

[...]

صائب تبریزی
 
 
sunny dark_mode