گنجور

قاآنی » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۴

 

دل تو خاره و جسمت حریر را ماند

رخت ستاره و زلفت عبیر را ماند

رخم چو زلف تو پرچین شدست و شادم ازین

که موی یار جوان روی پیر را ماند

چنین که روی تو در شام زلف جلوه کند

[...]

قاآنی
 
 
sunny dark_mode