زلال خضر کزان تشنه ماند اسکندر

ببین که گشته روان در کنار بحر خزر

هر آنچه جست سکندر درون تاریکی

بروشنی شده ما را نصیب خوش بنگر

بیا که چشمه آب حیات و نهر بقا

[...]

چو مرد بست بفرمان کردگار کمر

هرآنچه خواهد او را عطا کند داور

بمال و بخت و جوانی و زور غره مشو

که ناتوانی در پنجه قضا و قدر

که می بخواهد روزی ترا بخواب کند

[...]

هزار و سیصد و سی و سه سال کرده گذر

ز عام هجرت فخر انام و خیر و بشر

به ناف هفته و روز ششم ز عشر سوم

ز غره ششمین از شهور و دور قمر

شدم به محضر میر اجل سفیرکبیر

[...]

امی، صحابه سیل آسمان، و غبرا تر

پلاس جای و پارادی جنان سقز آنفر

شوال اسب بود موله بغل و شامه شتر

جرس گرله و سل زین و مرگ باشد مر

دروغ باشد مانسنژووتر دان امپر

دینی حقیق و پرنه بکیر و آهن فر

کت دمای، زره باشد ارنمان زیور

حسام قاطع سبر است و بوکلیه اسپر

غزال شوری مرس است خوی وتر، مویور

چو شان مزرعه و برزگر مواستر

پلاس درم، صف رزم و نامه باشد لتر

س، مرد ابله و بت چکمه است و هستی اثر

ز خوی فشانی من لعل خاتم والی

ز اشک کودک من گوهر ستام امیر

ز خون من چو زلو فربهی کلیسا را

بزور بازوی من دست سلطنت همه گیر

ز مزد بندهٔ کرپاس پوش محنت کش

نصیب خواجهٔ ناکرده کار رخت حریر

مکن حدیث سکندر که اندرین کشور

«‌فسانه گشت وکهن شد حدیث اسکندر»

جوان چو آید باطل شود فسانهٔ پیر

عیان چو آید ویران شود بنای خبر

خبرگزافه بود گوش برگزافه منه

[...]

حدیث عهد و وفا شد فسانه درکشور

زکس درستی عهد و وفا مجوی دگر

به کارنامهٔ من بین و نیک عبرت گیر

که کارنامهٔ احرار هست پر ز عبر

من آن کسم که چهل ساله خدمتم باشد

[...]

به عهد شاه محمدرضا که بر سر او

گرفته طالع بیدار چتر فتح و ظفر

در آن زمان که ز تدبیر و اهتمام قوام

تهی ز لشکر بیگانه گشت این کشور

به سعی و همت زردشتیان ایرانی

[...]

اگر دو روز دگر صبرکرده بودی تو

هزار فایده و بهره برده بردی تر

ورود عید که غم میزدود از دلها

کنون فزاید ما را بغم غم دیگر

چگونه عیدی عیدی که جای جامهٔ عید

نمود دست اجل خلق را کفن در بر

چگونه عیدی عیدی چنان گران مقدم

[...]

بهار سبز به پاییز زرد شد منجر

نشسته‌ام من و از وضع روزگار پکر

به سان بیرق خم، سرو آیدم به نظر

شدست بیشه، پر از بانگ غلغل منکر

ز کوهپایه همی خرمی، نموده سفر

[...]

بخویش، هیمه گه سوختن بزاری گفت

که ای دریغ، مرا ریشه سوخت زین آذر

همیشه سر بفلک داشتیم در بستان

کنون چه رفت که ما را نه ساق ماند و نه سر

خوش آنزمان که مرا نیز بود جایگهی

[...]