×
جامی » دیوان اشعار » خاتمة الحیات » غزلیات » شمارهٔ ۴۰
به ابروان مه من در خم فلک طاق است
به روی روشن خود نور چشم آفاق است
ز نعل توسن او شکل های محرابی
به هر زمین که فتد قبله گاه عشاق است
ز بس کزان گهر پاک غرقه در اشکم
[...]
۹ بیت