گرفت خواهم زلفین عنبرین تو را

به بوسه نقش کنم برگ یاسمین تو را

هر آن زمین که تو یک ره برو قدم بنهی

هزار سجده برم خاک آن زمین تو را

هزار بوسه دهم بر سخای نامهٔ تو

[...]

هر آن دلی که تو را، سیدی بدان نظرست

خطر گرفت اگر چه حقیر و بی‌خطرست

اگر چه خرد یکی شاخک گیاه بود

که تو بدو نگری زادسرو غاتفرست

هر آن دلی که نهفته‌ست زیر هفت زمین

که تو بدو نگری همتش ز عرش برست

برون ز گوشهٔ بهشت برین، سقر باشد

فزون ز توشهٔ شکر معده، بار خر باشد

هر آن که توشهٔ روزی و گوشه‌ای دارد

به راستی مُلک مَلک بحر و بر باشد

زیادت از سرت ار یک کُلَه به دست آری

[...]

مرا تو راحت جانی معاینه نه خبر

که را معاینه آمد، خبر چه سود کند؟

به زیر قبهٔ تقدیس مست مستانند

که هر چه هست همه صورت خدا دانند

خوش آید او را چون من به ناخوشی باشم

مرا که خوشی او بود ناخوشی، شاید

مرا چو گریان بیند بخندد از شادی

مرا چو کاسته بیند کرشمه بفزاید

بده تو بار خدایا درین خجسته سفر

هزار نصرت و شادی هزار فتح و ظفر

به حق چار محمد به حق چار علی

بدو حسن به حسین و به موسی و جعفر

دریغم آید خواندن گزاف وار دو نام

بزرگوار دو نام از گزاف خواندن عام

یکی که خوبان را یکسره نکو خوانند

دگر که عاشق گویند عاشقان را نام

دریغم آید چون مر ترا نکو خوانند

[...]

همه جمال تو بینم چو دیده باز کنم

همه تنم دل گردد که با تو راز کنم

حرام دارم با دیگران سخن گفتن

کجا حدیث تو آمد سخن دراز کنم