ورود عید که غم میزدود از دلها

کنون فزاید ما را بغم غم دیگر

چگونه عیدی عیدی که جای جامهٔ عید

نمود دست اجل خلق را کفن در بر

چگونه عیدی عیدی چنان گران مقدم

[...]

دو لفظ بی‌جا معمول خلق در هر جاست

از آندو لفظ یکی خود من است و دیگر ماست

از این دو لفظ تهی عالمی پر است عجب

چو سهو یا چو غلط یا چه خبط یا چه خطاست

ندانم این من و ماباقی است است روی چه اصل

[...]

بدین دلیل ادب جان جان انسانست

که هرکه بی‌ادب افتاد کم ز حیوانست

ادب مده ز کف و باش ایمن از خسران

که بی‌ادب بدو گیتی دچار خسرانست

مراد از ادب اینجا ستوده آدابیست

[...]