گنجور

اهلی شیرازی » دیوان اشعار » معمیات » بخش ۱۸ - تاج

 

چشمم که بود از اشک درجی از لیالی

تا دیده‌ام لب او شد درج دیده خالی

اهلی شیرازی
 
 
sunny dark_mode