×
حکیم سبزواری » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۱۱۳
افسردگانیم از باده کوشط
تا دروی افتیم غلتیم چون بط
غم لشگر انگیز دوران بلاخیز
کو جام و ساقی کو عود و بربط
آفاق دیدم انفس رسیدم
[...]
۷ بیت