نرگس چشمت قبله مستان

تشنه لعلت باده پرستان

اطلس و کمخا باغ و گلستان

شده و والا شمع و شبستان

در چمن رخت آی که بینی

[...]

گیتی است دهان مار و دروی

این خلق گزنده اند دندان

ای وای بجان دردمندی

کو از نمد فناست عریان

چون اوج گرفت مهر از سرطان

بگشاد تموز چون شیر دهان

شد خشک به‌ دشت‌ آن‌ سبزهٔ خرد

شد پست به کوه آن برف کلان

شد توت سپید و انگور رسید

[...]