مجوش ای فرومایه گر من تو را

به شوخی گل هجو بر سر زدم

تو را تا ز گمنامی آرم برون

به نام تو این سکه بر زر زدم

نه از کین به روی تو تیغ آختم

[...]

به هم بر، بسی لوح و دفتر زدم

فکندم ورق، دست بر سر زدم

سبک دست بر حلقه ی در زدم

نگهبان آن را ندا بر زدم

چو بشنیدم این آستین بر زدم

دریدم گریبان و برسر زدم