شود خار با مهر او شاخ طوبی

شود زهر با یاد او آب کوثر

چو اخگر شود گر شود جفت کینش

دل تیره بد سگال و بد اختر

دل اوست انگشت و کینش شد آتش

ز انکشت و آتش چه زاید جز اخگر

جهان همچو دریاست او همچو کشتی

زمانه چو موج و کف او چو لنگر

جهان از ستم کرد خالی و لیکن

کفش بر درم هست دائم ستمگر

برش خوار دینار و دانش گرامی

خرابست از او گنج و عالم معمر

اگر علم عالم بخوانی به پیشش

بیاموزد و باز خواند مکرر

همت راستی کار و هم رادی آئین

که هم مال بخشی و هم دادگستر

ازیرا که پیدا نکرده است باری

سخای ترا حد و فضل ترا مر

امیر اجل از پی آنکه روزش

شد از طلعت فرخ تو منور

تو دلبند اویی و پیوند اویی

از او بیش بودی ز روی برادر

ازیرا که از بهر دفع معادی

ترا کرد با میر بونصر یاور

سپاهی گزیده ز گردان و شیران

ز گردون گردان بتازی سبکتر

همه لاله شان تیغ و پالیز میدان

همه ترکشان بالش و درع بستر

همه بانک کردند و گفتند ما را

همه خیل عالم نیاید برابر

یکی خیل ما وین همه خیل دشمن

یکی باز تنها و دشتی کبوتر

ز بس گرد اسبان و خون سواران

هوا گشته اغبر زمین گشته احمر

ز آواز مردان و از گرد اسبان

ز باران زوبین و از تاب خنجر

خلاف اوفتاده میان دو لشگر

بلا ایستاده میان دو کشور

ز جنگ تو آگه نبودند خصمان

وز آن تیر دلسوز و آن تیغ صفدر