ز خرشید و سایه زمین آبنوس

همه دمِّ طاوس و چشمِ خروس

همه ساله با طفلِ گل مهد او

مطرّا همه جامهٔ عهد او

چنین گفت با من یکی تیزهوش

که مغزش خرد بود و رایش سروش

پلنگ آن زمان پیچد از کینِ خویش

که نخجیر بیند ببالینِ خویش

چو دارد ز هر دانشی آگهی

بماند جهاندار با فرّهی

بدانگه شود تاجِ خسرو بلند

که دانا بود نزدِ او ارجمند

ز هرچ آن بکف کردی از روزگار

[...]