شکم بند دستست و زنجیر پای

شکم بنده کمتر پرستد خدای

چو انسان نداند بجز خوردن و خواب

کدامش فضیلت بود بر دواب

برو اندرونی بدست آر پاک

شکم پر نخواهد شد الا ز خاک

تنور شکم دمبدم تافتن

مصیبت بود روز نایافتن

زن و اژدها هر دو در خاک به

جهان پاک ازین هر دو ناپاک به

زن خوب فرمان بر پارسا

کند مرد درویش را پادشا

برو پنج نوبت بزن بر درت

چو یاری موافق بود در برت

همه روز اگر غم خوری غم مدار

[...]

در این لجه کشتی فرو شد هزار

که پیدا نشد تخته ای برکنار

که را دیدی از خسروان عجم

ز عهد فریدون و ضحاک و جم

که در تخت و ملکش نیامد زوال

نماند بجز ملک ایزد تعال

که را سیم و زر ماند و گنج مال

[...]

نه پیداست از خیمه ها جز نشان

نه باقی است از خیمگی غیر نام

جهان چیست ماتم سرایی در او

نشسته دو سه ماتمی روبرو

جگر پاره ای چند بر خوان او

جگر خواره ای چند مهمان او

ببین چون گرفتند از ما کنار

رفیقان پیرار و یاران پار

برفتند و رفت از جهان نامشان

نیارد کسی یاد از ایامشان

شب و روز بی ما بیاید بسی

[...]

نگهبانی ملک و دولت بلاست

گدا پادشاه است و نامش گداست

جوینی که از سعی بازو خورم

به از میوه بر خوان اهل کرم

چو دلتنگ خفت آن فرومایه دوش

که بر سفره دیگران داشت گوش

قناعت سر افرازد ای مرد هوش

سریر طمع برنیاید ز دوش

نگارنده کودک اندر شکم

نگارنده عمر و روزی است هم

خداوندگاری که عبدی خرید

بدارد فکیف آنکه عبد آفرید

ترا نیست آن تکیه بر کردگار

[...]

قناعت توانگر کند مرد را

خبر کن حریص جهانگرد را

قناعت کن ای نفس بر اندکی

که سلطان و درویش بینی یکی

چو سیراب خواهی شدن ز آب جوی

[...]

چه خوب است تشریف میرختن

از آن به کهن جامه خویشتن

گر آزاده ای بر زمین خسب و بس

مکن بهر قالی زمین بوس کس

و گر خود پرستی شکم طبله کن

[...]

فریدون فرخ فرشته نبود

ز مشک و ز عنبر سرشته نبود

به داد و دهش یافت آن نیکوئی

تو داد و دهش کن فریدون توئی

تو با خلق نیکی کن ای نیکبخت

که فردا نگیرد خدا بر تو سخت

بیا تا خوریم آنچه داریم شاد

درم بر درم چند باید نهاد

درین باغ رنگین درختی نرست

که ماند از قفای تبر زین درست

به دختر چه خوش گفت بانوی ده

که روز نوا برگ سختی بنه

خور و پوش و بخشای و راحت رسان

نگه می چه داری ز بهر کسان

به دنیا توانی که عقبی خری

[...]