جوانمرد و خوشخوی و بخشنده باش

چو حق بر تو باشد تو با بنده باش

بسا اهل دولت به بازی نشست

که دولت به بازی برفتش ز دست

زر افشان چو دنیا بخواهی گذاشت

که سعدی دُر افشاند اگر زر نداشت

کسی گوی دولت ز دنیا برد

که با خود نصیبی به عقبی برد

نبشته است بر گور بهرام گور

که دست کرم به ز بازوی زور

اگر ژاله، هر قطره‌ای دُر شدی

چو خرمهره بازار از او پُر شدی

گر از نیستی دیگری شد هلاک

مرا هست بط را ز طوفان چه باک

خداوندِ مکنت به حق مشتغل

پراکنده‌روزی، پراکنده‌دل

به خون عزیزان فرو برده چنگ

سر انگشت‌ها کرده عناب‌رنگ

کهن خرقهٔ خویش پیراستن

به از جامهٔ عاریت خواستن