چو خورشید نورش بدریا فتاد

دل دیده بانان بسی کرد شاد

همه کشتیان رو بیونان نهاد

بباد مساعد که بدبر مراد

از این رو سپهدار فرمان بداد

که ای نو جوانان ایران نژاد

سپهبد بفرمود کای پاکزاد

ز شاه و ز کشور چه داری بیاد

به گُل‌گشت چون یک دو گامی نهاد

یکی ماهرو این چنین مژده داد

چگونه دهد بر تو ای پاکزاد

از این فکر اشکم بدامان فتاد

بیامد ز لشکر یکی ایستاد

بگفتا سپهبد همی شاد باد

منم پور یشتاسب پاک زاد

که ویشتاسب از کورشش بد نژاد

شهنشه عروسی اجازت بداد

بفرمود یک هفته باشید شاد

زمین بوسه داد و بپا ایستاد

بگفتا که شاهنشها شاد باد

درودش بگفتند و گفتند شاد

دل این سپهدار ما شاد باد

شهنشه بسرداد خود امر داد

بفرمود ای مرد نیکو نژاد

بگوئیم یکسر که شه زنده باد

کزین شاه ایرانیان گشت شاد

بنزد شهنشه زمین بوسه داد

بگفتا شهنشاه ما زنده باد

بگفتا خدا یار این بچه باد

که از روی خوبش دلم گشت شاد

همه راستگوی و همه نیکزاد

همه قلبشان از جهان بود شاد

جوان گفت شاها توئی شاهزاد

توانی همان دست بازو گشاد

منم دخت ایرانی پاکزاد

ز شاهنشهان است مارا نژاد

سواره بر اسبان تازی نژاد

سوی دشت بودند از بامداد

بگفتا شها صبح تو شاد باد

که شادیم ما از تو نیکو نژاد