گوهری نیست سخنهاش که از گوش شود

نمکی نیست لب او که فراموش شود

حلقه ای نیست دو زلفش که برآید از گوش

یاد رویش نه چراغی است که خاموش شود

خط سبزش سبقی نیست که از یاد رود

[...]

از نظر دور کِی آن خط بناگوش شود؟

طفل را چون شب آدینه فراموش شود؟

شد یکی صد ز خط سبز فروغ رخ او

این نه آن شعلهٔ شوخ است که خس‌پوش شود

چند در خانهٔ زین سیر توان کرد تو را؟

[...]

گر چنین جلوه گر آن سرو قباپوش شود

طوق هر فاخته خمیازه آغوش شود