×
کمال خجندی » غزلیات » شمارهٔ ۱۰۱۴
خرم آن دم که توأم مونس و همدم باشی
من بغمهای تو دلتنگ و تو خرم باشی
گر کنی پرسشم اندیشه رنجوری نیست
چه از آن درد نکوتر که تو مرهم باشی
عجب آید همه کس را ز تو ای رشک پری
[...]
۶ بیت