گنجور

شاه نعمت‌الله ولی » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۰۸۹

 

با سر زلف بتی باز در افتاد دلم

لاجرم چون سر زلفش به سر افتاد دلم

مجمع اهل دلان زلف پریشان ویست

مکنم عیب درین جمع گر افتاد دلم

چه کنم مجلس عشقست و حریفان سرمست

[...]

شاه نعمت‌الله ولی
 
 
sunny dark_mode