تا به باغ جلالتت بشکفت

مملکت را شکوفه ها هموار

عدل چون گل همی بخندد خوش

ظلم چون ابر می بگرید زار

هیچ بیمار و یک شکسته نماند

در جهان ای شه از صغار و کبار

به جز ار آنکه دلبران را هست

زلف و چشم شکسته و بیمار

همه کردارهای نیک تو دید

در جهان هر که بود بدکردار

رسم و کردارهای نیک آورد

شد ز کردارهای بد بیزار

در زمین از هراس و بأس تو بیش

نخورد شیر بره را زنهار

ساخته هر دو با همند چنانک

بره و شیر چرخ آینه وار

تو خداوندی و به جان کردند

همه شاهان به بندگیت اقرار

مرغزار تو گشت روی زمین

مر یکی شاه را در او مگذار

شه شکاری تو چون نماند شه

به ضرورت شوی تو شیر شکار

پیش دارنده زمان و زمین

همه شب برگرفته اند ابرار

از برای دعای دولت تو

دستها همچو پنجه های چنار

اندرین غزو و در چنین صد غزو

کردگار جهانت باشد یار

حاصل آید ز کردگار جهان

کامهای تو اندک و بسیار

شاخ هایی دمد ز همت تو

که همه فتح و نصرت آرد بار

تا بود خاک را به ذات سکون

تا بود چرخ را به طبع مدار

به ظفر شاه بند و شهرگشای

به هنر ملک ران و گیتی دار

شب و روز تو باد خرم و خوش

تا بود روز روشن و شب تار

هر موافق که باشدت بر صدر

هر مخالف که باشدت بردار