آن که در بحر قلزم است غریق

چه تفاوت کند ز یارانش

عاشق کعبه خوار میدارد

که بپا میخلد مغیلانش

روزگار آخر اعتبار گرفت

باش تا صبح دولتش بدمد

ففی وجه من اهوی جمیع المحاسن

حضرتش را بهشت خوانم لیک

نه بهشتی که خواندم از قرآن

کز پی زندگی است جلوه این

ز گفتار پیران روشن روان

ای که حمال عیب خویشتنید

روضه ماء نهرها سلسال

دوحه سجع طیرها موزون

این پر از لاله های رنگارنگ