سینه ای داده ام به تیغ جفا

جگر از چاک کرده ام پیدا

عیش وصلت قوام باده شوق

دل ندانم ز دست و سر از پا

پی گم گشتگی ستاره ماست

بال عنقا کلید چاره ماست

در دل آن چشم مست می گذرد

اول مستی گذاره ماست

محبت خانه زاد سینه ماست

خموشی همدم دیرینه ماست

ز جوی سینه صافی می خورد آب

فراموشی که تیغ کینه ماست

یاد روی تو نور چشم من است

آب آیینه آتش چمن است

ضعف بازوی من کمان من است

دل جان سخت من نشان من است

می خورد خون دل ولی شب و روز

قسم ته دلیش جان من است؟

دل ما سوخت دود گلخن کیست

پر ز خون شد بهار گلشن کیست

آه بلبل چراغ خلوت ما

نکهت گل نسیم دامن کیست

یار با ما سر وفا دارد

نگهش رنگ آشنا دارد

هر چه بینم ز دوست خالی نیست

چقدرها زمین صفا دارد

بخت اگر یار من شود بینم

[...]

سیرگل زیر پیرهن دارد

جان آیینه در بدن دارد

دل پیمان شکن مبارک باد

عشق پیمان دلشکن دارد

دل دشمن نصیحتی دارد

چشم بیگانه الفتی دارد

خبر از مستی و خمارش نیست

میگساری فراغتی دارد

دل دیوانه بی تماشا نیست

[...]

چند منعم ز کوی یار کنید

حیرتم را یکی هزار کنید

دست مستانه را برافشانید

آستین دامن بهار کنید

گریه تخم شرار می کارد

[...]