ای دریغا که جوانی بگذشت

بهر آبادی این ملک خراب

همچو دهقان که برد آب ز دشت

تا گل و سبزه دماند ز سراب

روزکیفر چو طبیعت خواند

خائنان را پی تفریغ حساب

دزدزاده ز تو خط بستاند

بو که تخفیف دهندش به‌ عذاب

اجر این تیره‌شبان مظلم

بازگردد به تو در روز حسیب

راند آن روز نژاد ظالم

که ز ما هر دو که ‌خورده‌است فریب