ساکنان سر کوی تو نباشند بهوش

این زمینی است که از وی همه مجنون خیزد

دی که رسوا شده ای دیدی و گفتی این کیست

دامن آلوده بخون خسرو تردامن بود

زنده در عشق چسان بود نصیبی، مجنون

عشق آن روز مگر این همه دشوار نبود؟

ساکنان سر کوی نباشند بهوش

کآن زمینی است که از وی همه مجنون خیزد