بی‌قرار است دل اندر بدن کشته عشق

دیگر از یار ندانم چه تمنا دارد

امتحان نام نهد دل، ستمی کز تو کشد

خویش را چند به این حیله شکیبا دارد؟

پیش ازین، گریه‌ام از جور وجفا بود (و) کنون

یاد آن جور و جفا می‌کنم و می‌گریم

صلح با چشم تو کردم به نگاهی، که دگر

نبرم نام دل و دعوی ایمان نکنم

میل داری که بمیرند جهانی به هوس

غرضی هست که بر تربت ما می‌گذری