گنجور

اهلی شیرازی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۳۳۷

 

همه راست میل خالی که بر آن رخ جمیلست

چه رسد بما ازین خوان عدسی و صد خلیل است

به بهشت و سلسبیلم چه دهی تو وعده، مارا

تو بهشت حسنی و می زکف تو سلسبیل است

پی دفع چشم زخمت نبود به نیل حاجت

[...]

اهلی شیرازی
 
 
sunny dark_mode