پشت کوژ و سر تویل و روی بر کردار نیل

ساق چون سوهان و دندان بر مثال استره

بر کنار جوی بینم رستهٔ بادام و سرو

راست پندارم قطار اشتران آبره

از سراپرده زمین چون آسمان پر دایره

دایره خط نقطه لب ماهی بهر یک نادره

میر هر خرگاه را روشن زبدری باصره

شب بوجد از بره آهو روز از آهو بره

رفته رفته شد مدی مغلوب و ایران یکسره

زان کورش کشت‌، زیرا داشت از یزدان فره