گنجور

صائب تبریزی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۳۲۷

 

هرکه با خود درد و داغ دل‌سِتان را می‌برد

بی‌تکلف حاصل کون و مکان را می‌برد

گردش چشمی که من دیدم ز دام زلف او

از دل من خارخار آشیان را می‌برد

آه سردی خضر راه ما سبکباران بس است

[...]

صائب تبریزی
 
 
sunny dark_mode