گنجور

صائب تبریزی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲

 

آنچنان کز رفتن گل خار می‌ماند به جا

از جوانی حسرت بسیار می‌ماند به جا

آهِ افسوس و سرشکِ گرم و داغِ حسرت است

آنچه از عمرِ سبک‌رفتار می‌ماند به جا

نیست غیر از رشتهٔ طول اَمَل چون عنکبوت

[...]

صائب تبریزی
 
 
sunny dark_mode