هیچ خلقی مشتری این را نبود

این سخن جز مرد ره نتوان شنود

رمل زن چون در خیال خود شود

هرچه میگوید هم از خود بشنود

تا نباشد جهل علم آنگه نبود

علم از جهل آمدت اندر نمود

نور آن پرده عجب چون روح بود

نه کسی هرگز ز کس آن را شنود

خوف چه بود بازگشتن از وجود

تخم ما اینجای کشتن از چه بود

جان خود درباخت اسرارش چه سود

من ندانم تا که انوارش چه بود

راه را از راه دان باید شنود

تا شود این کار یکباره نمود

نفس این اسرار نتواند شنود

بی نصیی گوی نتواند ربود

هرکه این معنی ما را رخ نمود

کفر را ازدل بزودی بر زدود

آنچنان مشتاق آمد در وجود

بود اما در صور پنهان ببود

هرکه او در آتش مطلق شود

در زمان آواز از آنجا بشنود

گرد آن جوهر فراوان مرغ بود

عکس آن بر چشم ره بین مینمود

راه بین آواز ایشان میشنود

لیک از گفتارشان آگه نبود

هرکه این اسرار دیگر بشنود

رازدان صانع اکبر شود

آنچنان سرها که در صندوق بود

آتشی افتاد وبانگی میشنود

تا ترا یک ذرّه خودبینی بود

آنچه میجوئی کجا حاصل شود

بوی این گر هیچ بتوانی شنود

گوی از کونین بتوانی ربود

تا تمامت گشت خاکستر وجود

گوییا این پیر خود هرگز نبود

راز تو بر من عیان شد بی وجود

بود من کلی هم از بود توبود

پرده را بردار و زین پرده چه سود

چون ترا گم کردنست این خود نبود