گنجور

جویای تبریزی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۱۶۰

 

مست و بیخود شوخ من افتاده است

بر زمین همچون چمن افتاده است

هر که در تعریف خود کوشد مدام

بر زبان خویشتن افتاده است

گوهر معنی نمی جویند خلق

[...]

جویای تبریزی
 
 
sunny dark_mode