مرده را کردم بدم من زنده را

زنده گردانید جان بی ماجرا

جوهری عشق میگوید ترا

چند پیچی خویش رادر ماجرا

اندران صندوق افکندی ورا

کس نمی‌پرسید ازو این ماجرا

سال‌ها دانست اسرار مرا

خوش همی‌خندید پیر نیک را

راه هردم میکنی گم مر مرا

من ترا میبینم اکنون مر ترا

واصلم گردان در آنجا مرمرا

چند گردانم زبان بر ماجرا

هاتفی غیبی ز ناگاهان مرا

داد آوازی که تا کی ماجرا

هرچه خواهی کن که من خواهم ترا

سرفکنده پیش، کم کن ماجرا

حال او این بود من گفتم ترا

بیش دیگر نیست زینسان ماجرا

پختگی حاصل شود آنجا ترا

ورنه تا تو زندهٔ چون و چرا

ای بسا دردی که آمد جمله را

بو که بتوان گفت کلّی ماجرا

تا یقین حاصل شود بی شک مرا

این بُده مقصود من بی ماجرا

گر نبودی معرفت ایوب را

این همه زحمت کجا بودی ورا

آتش طبعیت رهزن مر ترا

کی توانی بود ازو بی ماجرا

گر تو این آینه داری صاف را

سرّ این آئینه گردد قاف را را

پیر بار دیگر آن صندوق را

در نهادی و فرو بستی ورا

من ترا خواهم ترا جویم ترا

سهل گردان هم مرا این ماجرا

راز دیدم هم بگویم مر ترا

چون تو من گشتی شنو کل ماجرا

من یکی خوانم یکی دانم ترا

هم یکی خواهم شدن بی ماجرا

نه چو نقش صورتی باشدترا

با که گویم راز تو از ماجرا