پیر گفتش این رموز و راز ما

کرده آهنگ یقین از جابجا

میبرم من پردهٔ عشق ترا

وارهان جانم ز اندوه و جفا

برتر آئی از مقام پردهها

کم شود آنگاه این سودا ترا

این زمان فانی بکن کلی مرا

ای فنای تو بکل عین بقا

درد باید تا ببینی تو دوا

درد درمانست در عین جفا

چون طبیبی را بخود هرگز دوا

می نداند کردن او زین ماجرا

گر نبودی معرفت هرگز کجا

راه گر دیدی سلوک انبیا

گر نبودی معرفت با زکریا

جان کجا کردی در آن دم او فدا

گر نبودی معرفت عیسی کجا

یافتی در آسمان چندین بقا

اوست سلطان تمامت انبیا

اوست اول تا بآخر مقتدا

گر نبودی نور پاکش رهنما

خود نبودی انبیا و اولیا

آتش طبعیت دشمن مر ترا

چند داری دشمنت را بر قفا

جوهری بد عکس آنجا خطها

گشته پیدا بر مثال استوا

من نمانم تو بمان کلّی مرا

تا کنم تسلیم جان و تن فدا

تو بدین دهشت کجا بینی مرا

تو کجا یابی مرا بی جان فدا

آنچه تو دیدی درون پردهها

من بدم امّا کجا بینی مرا

چون برافتد صورت حسّی ترا

تو فنا گردی در آن عزّ بقا

پرده بردار ای نموده انبیا

راه فانی کلی از عز و بقا

پرده بردار ای ز اسحاق وفا

جان خود بر خویشتن کرده فدا

این همه گفتم ببر فرمان دلا

تا زمانی جمله ما گردیم ما