×
سعدی » گلستان » باب اول در سیرت پادشاهان » حکایت شمارهٔ ۶
پادشاهی کاو روا دارد ستم بر زیردست
دوستدارش روز سختی دشمن زورآورست
با رعیت صلح کن وز جنگ خصم ایمن نشین
زان که شاهنشاه عادل را رعیت لشکرست
سعدی » گلستان » باب اول در سیرت پادشاهان » حکایت شمارهٔ ۱۳
ابلهی کو روز روشن شمع کافوری نهد
زود بینی کش به شب روغن نباشد در چراغ
سعدی » گلستان » باب دوم در اخلاق درویشان » حکایت شمارهٔ ۱۴
چون به سختی در بمانی تن به عجز اندر مده
دشمنان را پوست بر کن دوستان را پوستین
سعدی » گلستان » باب دوم در اخلاق درویشان » حکایت شمارهٔ ۲۰
قاضی ار با ما نشیند برفشاند دست را
محتسب گر می خورد معذور دارد مست را
سعدی » گلستان » باب سوم در فضیلت قناعت » حکایت شمارهٔ ۹
گر به جای نانش اندر سفره بودی آفتاب
تا قیامت روز روشن کس ندیدی در جهان
سعدی » گلستان » باب پنجم در عشق و جوانی » حکایت شمارهٔ ۱۸
سود دریا نیک بودی گر نبودی بیم موج
صحبت گل خوش بدی گر نیستی تشویش خار
دوش چون طاووس مینازیدم اندر باغ وصل
دیگر امروز از فراق یار میپیچم چو مار
سعدی » رسائل نثر » شمارهٔ ۳ - رسالهٔ نصیحة الملوک [۷۶-۱۵۱]
ملک و دولت را به تدبیر بقا دانی که چیست
کاو به فرمان تو باشد تو به فرمان خدای