چشم ما را پرده غفلت شد ابروی سفید

باز ناورد از ختا این نافه را موی سفید

دیگران را گر ز پیری صبح آگاهی دمید

شد دل ما شیر مست غفلت از موی سفید

کی شود طبع هوسناکان زپیری تنگدل؟

[...]

عیب باشد مشرب طفلانه با موی سفید

شوخی از پیران بود چون عشوه ز ابروی سفید

ز ارتکاب جرم، پاکان زودتر رسوا شدند

رنگ خجلت بیشتر پیداست در روی سفید